خلاصه مقالات چهارمين همايش انجمن علمي پريودنتولوژي ايران

 مقدمه

پيوند آزاد لثه‌اي، عملي ساده با نتايجي قابل پيش‌بيني جهت افزايش ميزان لثه كراتينيزه مي‌باشد كه از اوايل دهه ۶۰ ميلادي تا دهه ۸۰ به عمل بسيار رايجي در رشته پريودنتولوژي تبديل گرديد. اگرچه تحقيقات آقاي Lindhe و Wenstorm نشان داد تا جائيكه كنترل پلاك جهت جلوگيري از پيشرفت بيماريهاي پريودنتال قابل اجرا باشد، كمبود لثه چسبنده (و كراتينيزه) مساله مهمي محسوب نمي‌گردد و اين تحقيقات باعث شد توصيه به انجام جراحي F.G.G به فراواني دهه‌هاي گذشته صورت نگيرد. با اين حال تجارب كلينيكي نشان مي‌دهد كه قبل از انجام درمانهاي ارتودنسي و پروتز نياز به مقداري از لثه كراتينيزه با كميت و كيفيت قابل قبول وجود دارد. به عبارت ديگر در صورت عدم وجود، ايجاد لثه كراتينيزه قبل از چنين درمانهايي ضروري است. عدم توجه به انقباض ثانويه بافت همبندي، اندازه پيوند و ضخامت آن و چگونگي آماده سازي بستر گيرنده پيوند، باعث مي‌شود كه نتيجه نهايي منطبق با هدف اصلي نباشد.

خلاصه مقالات همايش ۹

در اين بحث مروري، ضمن بررسي علل مشكلات متعاقب پيوند آزاد لثه، راهكارهاي مناسب جهت انجام يك پيوند آزاد لثه‌اي مناسب پيشنهاد مي‌گردد.