ساده ترین الگوریتم طرح کلاسیک به نام الگوریتم های جستجوی فضای حالت می باشد. این ها الگوریتم های جستجو می باشند که فضای جستجو به عنوان زیرمجموعه ای از فضای حالت می باشد. هر گره منطبق با شرایط جهانی می باشد، که هر کدام از آن ها سازگار با حالت انتقال بوده و طرح کنونی سازگار با مسیر کنونی در فضای جستجو می باشد. در این فصل، بخش ۴.٢ به بحث در مورد الگوریتم هایی می پردازد که به جستجوی موارد پیشرو از حالت آغازین جهانی پرداخته و به جستجوی شرایطی می پردازد که فرمول هدف را مد نظر قرار می دهد. بخش ۴.٣ به بحث الگوریتم هایی می پردازد که به جستجوی موارد قبلی از فرمول هدف به منظور پیدا کردن حالت آغازین می پردازد. بخش ۴.۴ به توصیف الگوریتمی می پردازد که به ادغام عوامل جستجوی پیشرو و پسین می پردازد. بخش ۴.۵ به شرح دامین های سریع مختص به الگوریتم جستجوی پیشرو می پردازد.

۴.٢ جستجوی پیشرو

یکی از ساده ترین الگوریتم های طراحی به نام الگوریتم جستجوی پیشرو می باشد که در شکل ۴.١ نشان داده شده است. این الگوریتم به صورت غیر قطعی می باشد (ضمیمه A را مشاهده کنید). آن به صورت داده P = (O, so, g) از مشکلات برنامه ریزی ٧:’ می باشد. اگر ٧:’ قابل حل باشد، به این ترتیب جستجوی پیشرو (O, so, g) طرح راه حل را برگشت می دهد؛ به عبارت دیگر نقص ها بر می گردند. طرح برگشتی توسط هر یک از دستورات برگشتی الگوریتم به نام راه حل نیمه تمام می باشد زیرا آن به عنوان بخشی از راه حل نهایی برگشتی توسط دستورات سطح بالا می باشد. ما از اصطلاح راه حل بخشی با مفهوم مشابه توسط دستورات سطح بالا استفاده می کنیم. اگرچه ما جستجوهای بعدی را برای کار کردن بر روی مشکلات برنامه ریزی کلاسیک مد نظر قرار می دهیم، ایده مشابهی مد نظر قرار می گیرد تا بر روی مشکلات برنامه ریزی کار کنیم که بتوانیم ١) محاسبه کنیم که آیا یک حالت بر مبنای حالت هدف می باشد یا خیر، ٢) مجموعه تمام فعالیت های کاربردی برای یک حالت را مد نظر قرار دهیم و ٣) به محاسبه حالت جایگزین که در نتیجه بکارگیری یک عمل نسبت به حالت می باشد، بپردازیم.